درحال حاضر درمان ارتودنسی برای تمام گروه‌های سنی قابل اجراست. به این معنی كه افراد در سنین مختلف با داشتن هر یك از مشكلات دندانی، فكی، عضلانی یا عادتی می‌توانند با مراجعه به متخصص ماهر برای درمان مشكل‌شان اقدام كنند؛ اما باید به این نكته توجه كرد كه برخی از مشكلاتی كه مربوط به فك‌ها می‌شود، باید در سنین كمتر و پیش از بلوغ استخوانی یعنی در سنین 7 تا 11 سالگی بسته به شرایط فک‌ها انجام شود. درباره مشكلات دندانی نیز بهترین سن برای شروع درمان، 13- 14 سالگی به بعد است و در مورد مشكلات عادتی مثل مكیدن انگشتان یا جویدن ناخن‌ها كه به تغییر شكل و فرم دهان و دندان منجر می‌شود، باید از سن كمتر یعنی از 6 تا 8 سالگی شروع كرد. با وجود این نباید از درمان این اختلال‌ها در سنین بالاتر مایوس شد، زیرا امروز با پیشرفت‌هایی كه این علم كرده است حتی افراد 60 ساله هم می‌توانند از آن برای درمان استفاده كنند با این تفاوت كه سرعت حرکات دندانی در سنین بالا كمی كاهش می‌یابد و واکنش استخوان و ریشه دندان به حرکات ارتودنسی ممکن است متفاوت باشد.
درمان ارتودنسی را می‌توان از اواخر 6 سالگی تا زمانی که دندان‌ها وجود دارند، انجام داد. در سنین پایین و دوره دندان‌های شیری معمولا برای رفع عادات مضر مانند مکیدن انگشت یا پستانک از دستگاه‌های ساده ارتودنسی استفاده می‌شود. پس از آن از حدود ۶ سالگی یعنی زمانی که اولین دندان دائمی (دندان آسیا) رویش پیدا کرد، تغییرات فکی در محدوده سنی خاصی امکان پذیر است و معمولا متخصص ارتودنسی پس از حذف عامل به وجودآورنده نسبت به تغییرات ابعاد فکی در جهت‌های مختلف اقدام می کند.
تا حدود سنین ۱۲ تا ۱۵ سالگی می‌توان تغییرات فکی و عضلانی مانند بزرگ کردن فک را در بیماران انجام داد. بهترین سن درمان ارتودنسی با دستگاه ثابت، حدود ۱۲ سالگی است. پس از ۱۲ سالگی با افزایش سن بیمار درمان‌ها باید محافظه کارانه تر انجام شوند. معمولا پس از ۳۰ سالگی تراکم استخوان اندکی افزایش می‌یابد و متخصص ارتودنسی باید نسبت به نحوه درمان، انتخاب نوع درمان و وجود محدودیت‌ها به بیمار اطلاعات کامل را بدهد.
بهتر است والدین از سنین پایین و در دوره دندان‌های شیری، کودکان خود را به صورت دوره‌ای به متخصص ارتودنسی نشان دهند. این کار، در تشخیص زود هنگام عادات، کمبود فضای دندانی در قوس و مشکلات فکی کمک می‌کند. با تشخیص این مشکلات می‌توان از درمان‌های پیشگیری جهت جلوگیری از شدید شدن مشکل در سنین بالاتر استفاده کردزیرا در سنین پایین‌تر می‌توان از بسیاری مشکلات دندانی جلوگیری کرد و یا از شدت آنها کاست، بنابراین هم مدت زمان درمان کمتر و هم هزینه کمتری متحمل می‌شوند.